Futsal Club Heerenveen: “We zijn er weer bij”

HEERENVEEN - Met een schuld van meer dan veertienduizend euro en nog maar een handjevol leden was Futsal Club Heerenveen op sterven na dood. 

Hoe springlevend is de club nu. Met een kleine negentig leden in acht teams in de reguliere competities waarvan er twee lijken af te steven op het kampioenschap, ziet de toekomst er niet alleen sportief maar met zwarte cijfers ook financieel gezien een stuk rooskleuriger uit. Dit dankzij verschillende acties, georganiseerd door een enthousiaste groep vrijwilligers en de toeschietelijkheid van grote crediteuren als Sportstad Heerenveen en de KNVB.

We treffen dan ook blije mensen aan de tafel van gastheer Harold Brouwer. Naast Brouwer zijn ook zijn Ernest Verboom en Jelmer Toonstra aangeschoven. Eerst maar even het woord ‘Futsal’ uitgelegd.

Technisch en erg snel

‘Futsal’ is een ander woord voor zaalvoetbal, de zaalvariant van het gewone voetbal. Grote voordeel is dat wedstrijden nooit vanwege het weer of de conditie van het veld worden afgelast en daarbij is het in een sporthal altijd behaaglijk en droog. Het woord ‘futsal’ is afgeleid van de Spaanse woorden ‘fútbol’ en ‘sala’. Futsal of zaalvoetbal wordt gespeeld met een plofbal. Deze is zwaarder en stuitert niet alleen minder dan een veldvoetbal, hij is ook een maatje kleiner. Ander verschil is het aantal spelers, geen elf maar vijf van wie de keeper vaak ook mee voetbalt.

Futsal is vooral erg snel en techniek speelt een belangrijke rol. “Bij het veldvoetbal kun je nog wel eens je snor drukken; bij futsal is dat onmogelijk”, weet Harold Brouwer. “Je moet constant aan de bak, je kunt niet verslappen. Als je in de top speelt, houd je het niet langer dan ongeveer vier minuten vol. Maar op ons niveau kun je rustig een kwartiertje spelen.” Er mag onbeperkt gewisseld worden. Futsal is minder tactisch dan veldvoetbal om de doodeenvoudige reden dat er in de opstelling minder variaties mogelijk zijn.

Lege tribunes

Volgens Ernest Verboom zijn er slechts drie variaties in de opstelling mogelijk, waar trainers in het veldvoetbal vaak niet uitgevarieerd lijken te zijn. Vanwege de relatief kleine ruimte waarin gespeeld wordt, liggen blessures op de loer. Scheidsrechters zijn in de zaal volgens de drie mannen dan ook strenger dan in het veld. Jelmer Toonstra legt uit: “Zodra het gevaarlijk wordt, fluit de scheidsrechter af. Slidings doe je ook in de zaal, maar meer op je broek in plaats van je been. Als je te laat bent, krijg je onherroepelijk rood. Dan moet je er vijf minuten uit. Met geel sta je er twee minuten buiten.”

Er wordt twee keer 25 minuten gespeeld. Dit geldt voor alle leeftijden, uitgezonderd O9 t/m O13. Deze groepen spelen twee helften van twintig minuten. Er wordt meer gescoord dan bij het veldvoetbal en gelijke spelen komen nagenoeg niet voor. “Het is een kort spel”, zegt Jelmer. “Gescoord wordt er vanuit de combinatie.” Publiek is er nauwelijks. Volgens de drie mannen zijn het alleen de dames die nog wat toeschouwers trekken, maar bij de mannen blijven de tribunes leeg.

Vijftig tinten blauw

Futsal Club Heerenveen is de enige echte zaalvoetbalvereniging in Heerenveen. De club voetbalt in Sportstad. Hoewel futsal een populaire sport is om te beoefenen, was de vereniging enkele jaren geleden toch op sterven na dood. “We hebben het voor de hekken van de hel weg moeten halen”, zegt Ernest Verboom. “Langzaam op het financiële tandvlees zijn we de jaren doorgekomen. Niet een overbodige cent uitgegeven en eigenlijk alle inkomsten die over waren besteed aan het aflossen van de betalingsverplichting bij de twee grootste schuldeisers. Sinds vorig seizoen zijn we weer gezond. We draaien puur op contributie. Door acties en sponsors kunnen we weer leuke dingen doen voor de leden zoals het aanbieden van trainingen. We kunnen weer wedstrijden en toernooien spelen en materialen kopen, zoals ballen en tenues.” 

Dat laatste - dankzij sponsors - was noodzakelijk, want de tenues waren een allegaartje. De huiskleur van de club was dan wel blauw, maar iedereen gaf daar een eigen slinger aan. “Vijftig tinten blauw”, lacht Jelmer Toonstra. “Maar er waren ook gele en roze teams. Dat is nu niet meer. Dankzij sponsors komt er straks een uniform clubtenue voor alle teams. Maar ook eenheid in trainingspakken, tassen en bidons.” 

Acht teams

Door het een komt het ander, want de gezonde situatie van nu heeft ook zijn weerslag op het aantal leden. Harold, trots: “We hebben acht teams waaronder een damesteam en kunnen een team inzetten in de bedrijvencompetitie. Twee teams spelen om het kampioenschap en we doen op toernooien zelfs mee om de prijzen. We zijn er weer bij.”

Futsal Club Heerenveen speelt in de tweede, derde en vierde klasse. De rayons strekken zich uit van Urk tot Holwerd en van Franeker tot Veenhuizen. Vanwege de acht teams worden de thuiswedstrijden niet langer alleen op woensdag maar ook op maandag en op vrijdag afgewerkt, in Sportstad Heerenveen.

Geen trainingen

Terugkomend op de trainingspakken, dat woord is bij Futsal Club Heerenveen een rekbaar begrip, want getraind wordt er niet. Ernest: “We bieden het wel aan, maar er wordt geen gebruik van gemaakt. Voor de winterstop hebben we er nog een paar kunnen organiseren, maar op dit moment is er geen animo. Dat komt ook omdat veel mensen nog veldverplichtingen hebben. Dan trainen ze daar ook een keer in de week en dan kan ik me voorstellen dat ze ook weleens een avond thuis willen zijn.”

Uitgerangeerde veldvoetballers

“We zijn niet een prestatiegerichte club. Iedereen is welkom. Goed kunnen voetballen is geen voorwaarde om lid te worden; handig is het wel, natuurlijk. Zelf zijn we uitgerangeerde veldvoetballers”, maakt Ernest een armgebaar. “Het is een breedtesport. Je moet geduld hebben, dan komen de prestaties vanzelf.”

Tekst Richard de Jonge
Foto’s FCH en Richard de Jonge