Portret van Jet: “Niets is me eigenlijk teveel”

OUDESCHOOT - Harriët Bos, “hier beter bekend als Jet” is een bezige bij. Ze is altijd in de weer. 

Met haar gezin, haar hobby’s fotograferen en knutselen aan de scooter en ze combineert dat met vrijwilligerswerk. Waarom? Omdat ze het belangrijk vindt om mensen de weg te wijzen en om verder te kijken dan uiterlijke kenmerken. “Paars, groen of wit, een mens is een mens. 

Harriët is moeder van vier prachtige kinderen. Samen met haar man en kinderen woont ze sinds veertien jaar in Oudeschoot. “Van oorsprong ben ik een Gronings. We zijn hier gekomen, omdat we rustig wilden wonen. Op een avond was er kinderdisco en toen heb ik gevraagd of ik vrijwilliger mocht zijn. En van dit ging het naar van alles en nog wat.” Onderhand is Harriët al vijf jaar actief in het dorpshuis.

“Ik weet de weggetjes te vinden”

Daarnaast werkte ze in weggeefwinkel ‘In moaie dei’. Ze brengt het dorpskrantje rond. Ze helpt buren met zaken als boodschappen doen, de kinderen van en naar school. “Niets is me eigenlijk te veel. Toen ik nog bij de weggeefwinkel werkte, ontmoette ik een gezin dat niet wist hoe ze een aanvraag voor de voedselbank moest regelen. Dat heb ik toen direct opgepakt. Laatst heb ik voor buren gebeld die niet wisten waar ze voor iets moesten zijn. Zo gaat dat: bij toeval vang ik iets op, waarvan ik denk:  ‘Daar kan ik wel wat mee’. Ik help mensen zelf, ik bel met de gemeente of ik verwijs ze door naar Dorina. (Dorina Fennema werkt voor het Vrijwilligers Servicepunt en is VSP’er bij welzijnsorganisatie Caleidoscoop inde gemeente Heerenveen – red.). “Dorine kwam hier, ik zat ergens mee en raakte met haar aan de praat. Ik kan het goed met haar vinden.

Zelf heb ik ook veel instanties nodig gehad. Ik heb budgetbeheer gehad; ik heb bij de voedselbank gelopen. Ik weet waar ik het over heb en dat scheelt een stuk. Mijn moeder wist vroeger de weg niet te vinden en ik merkte dat dit moeilijk voor haar was. Ik ben mezelf gaan ontwikkelen, zodat ik wél weet waar ik moet zijn. Dat is ook dankzij school. Twee van mijn kinderen hebben ADHD en op school zeiden ze: ‘Ga eens naar de huisarts, ga eens naar Kinnik. Nu weet ik dat ik daar terecht kan.”

Langstlopende vrijwilliger

“Ik ben de langstlopende vrijwilliger hier. Er is niets waarvan ik zeg: ‘Dat zou ik niet doen.’ De vrijwilliger die de administratie van het dorpshuis deed, had werk gevonden. Maar de administratie kan niet blijven liggen.” Dus pakte Harriët het op. “Onze groep bestaat momenteel uit ‘ik zei de gek’ en zes andere vrijwilligers. Eén van hen heeft net werk gekregen, maar blijft dit er bij doen. Een ander werkt ook en heeft een gezin. Als er iets is bij de MFA, dan leg ik direct mijn fototoestel of camera aan de kant en ga ik snel hier naar toe. Ik ben hier de constante factor, dat ben ik altijd geweest. Soms vergeet ik, dat ik er zelf ook nog ben en dat ik een gezin thuis heb. ‘Je kunt beter hier je bed neerzetten’, zeiden ze bij de MFA tegen me.

Twee jaar geleden heb ik een burn-out gehad. Toen het dorpshuis geen beheerders had, was ik hier 24 uur per dag. Anders waren de deuren al lang dicht geweest. Ik heb er een handje van om mezelf voorbij te lopen. Als Dorina het ziet zegt ze: ‘Neem niet te veel hooi op je vork. Houd rekening met jezelf.’Voor corona was het één en al activiteit in het dorpshuis. We hebben een zangkoor, line dance, bingo, kaarten maken, een bridgecursus, een handwerkgroep, koffie-ochtenden voor ouderen. Samen met Hengelsport & Dagbesteding Arnold verzorgen we lunches voor onderwijskoepel Ambion. We krijgen hier mensen van drie tot honderd jaar over de vloer.”

Actieve jongeren gezocht

Harriët mist actieve jongeren in het dorp. “Vroeger stonden wij in de rij om te helpen bij de kinderdisco. Onze jongste zoon helpt bij Jongerencentrum Casa. Hoe fijn zou het zijn als er jongeren zijn die eens een kopje koffie komen drinken bij ouderen of een boodschapje voor hen doen?”In het dorpskrantje heeft ze al veel oproepen geplaatst om mensen te enthousiasmeren iets in het dorpshuis te doen. Tot nu toe met weinig resultaat. Ligt dat aan de dorpsbewoner? Of doordat het dorpshuis – door misverstanden – net zo’n goed naam heeft?  “Uit het kaft van het boek kun je het verhaal niet lezen”, vindt Harriët.

Harriët Bos, Jet voor intimi, weet uit ervaring dat je er soms niet makkelijk tussen komt in het dorp. “Toen we hier kwamen wonen, was ik ‘full gothic’ en daar werd ik op aangekeken. ik ben best eenzaam geweest. Iedereen is gelijk, maar men ziet het niet. Paars, groen, oranje of wit, een mens is een mens. In het dorpshuis is iedereen welkom”, besluit ze haar verhaal.                  

Wat doet een VSP’er?

Een medewerker van het Vrijwilligers Servicepunt (VSP’er) in de wijk is netwerkcoach en helpt je bij het vinden van een antwoord op je vragen en hoe je dat in de toekomst zelf kunt doen. Hierbij kijkt hij of zij naar oplossingen met buren, vrienden of familie en activiteiten in de buurt. Indien nodig zorgt de VSP’er voor contact met de juiste hulpverleners, meestal via de meitinker van de gemeente. Denk hierbij aan vragen als:

l je wilt graag vrijwilligerswerk doen, maar weet niet waar te beginnen.

l je loopt vast, maar weet niet waar je hulp kunt vinden.

l je zoekt een vrijwilliger die jou kan helpen bij kleine klusjes en/of tuinonderhoud.

l je zorgt voor een ander en kan wel wat ondersteuning of advies gebruiken.

l je bent nieuwsgierig welke activiteiten er in de buurt zijn en hoe je aan kunt haken.

Het Vrijwilligers Service Punt is te bereiken via telefoonnummer (0513) 629 090 of via de mail: servicepunt@caleidoscoopheerenveen.nl. Algemene informatie: caleidoscoopheerenveen.nl.

Door: Riemie van Dijk