Mellanie Welles (28) en Floor Engels (13) over hun liefde voor paardensport “Als ik paardrijd vergeet ik even al mijn zorgen”

ROTTUM - Mellanie Welles is Fries kampioen Dressuur met William van stal Sibma en Floor Engels is reserve kampioen van Friesland met Heidehof’s Eva. 

De dames mochten dit jaar allebei meedoen aan het NK Dressuur in Ermelo en ze trainen in dezelfde stal. Naast de successen dit jaar hebben beiden al tal van prijzen en ontzettend veel oranje lintjes gewonnen, wat betekent dat ze vaak de beste zijn geweest tijdens competities. Mellanie (28) en Floor (13) zitten allebei vol van paarden en vertellen enthousiast over hun liefde voor de dieren en de sport.

“Tijdens het NK is het eigenlijk één grote chaos”, vertelt Mellanie lachend. “Gewoon allemaal mensen die paarden starten en voorbereiden, fokkers en publiek.” “Het is niet normaal”, bevestigt Floor. “Er wordt gebeld bij de springring, er is muziek en dan nog de geluiden van de prijsuitreikingen! Dat maakt het zeker niet makkelijk als je net als mij een paard hebt dat van alles schrikt. Gelukkig kon ik goed rustig blijven en kreeg ik Eva netjes de bak rond.”

Hoe bereiden jullie jezelf en het paard voor op het NK?

Mellanie: “Ik zie de wedstrijden meer als een moment om te peilen hoever je bent in je training. Dat maakt dat ik er ook niet per se naartoe werk. Het is belangrijk om je proef te kennen en te oefenen, maar niet te veel, want dan gaan de paarden vooruit denken. Vroeger maakte ik die fout nog wel eens. Dan oefende ik proefjes tot we erbij neer vielen en dan wist mijn eerste paard Zander al precies wat hij moest doen. Dit zorgde ervoor dat hij bijvoorbeeld tijdens een oefening, waarbij je eigenlijk een paar seconden stil moet blijven staan, gelijk achteruit begon te lopen.

Ik zorg er wel voor dat ik vooraf aan belangrijke wedstrijden een paar concoursen met het paard heb gereden. Dit doe ik zodat het niet al een half jaar geleden is dat het paard van huis is geweest en de kans krijgt om weer te wennen aan andere omgevingen. Dan willen ze namelijk eerst nog wel eens wat drukker zijn. Zo kom je niet voor verassingen te staan op wedstrijd en kan je een goede proef neer zetten.”

Floor: “Bij mij ging de voorbereiding op het kampioenschap anders dan gepland. Mijn doelstelling dit jaar was om selecties te rijden en aan het kampioenschap mee te doen. Maar tijdens de training met mijn vaste instructrice Ingrid Brak wilde mijn pony Eva opeens niet meewerken. Het bleek dat ze niet goed op haar hoefjes stond, en het resultaat was dat Eva naar de gespecialiseerde hoefsmid en de chiropractor moest. Gelukkig is alles goed gekomen, maar uiteindelijk had ik nog maar twee weken om te trainen voor de selectie. Ondanks alles heb ik er toch voor gekozen om mee te rijden. Ik was erg verrast toen Eva de proef met maar een paar foutjes reed. We zijn toen tweede geworden en mochten door naar de Friese kampioenschappen.

Net toen ik dacht dat ik er weer met Eva voor kon gaan, kreeg ik zelf een ongelukje en moest ik een week op krukken lopen. Hierdoor kon ik de tweede selectie niet rijden, iets wat ik heel erg jammer vond. Uiteindelijk had ik weer maar één week op me voor te bereiden op de Friese kampioenschappen. Maar tijdens het kampioenschap ging het heel erg goed. We hadden maar minimale foutjes. Ik zat toen bij de vier besten en mocht de finale rijden.

Tijdens de finale had ik weer maar een paar foutjes en zo ben ik reserve kampioen (tweede) geworden.”

Is het winnen van competities en kampioenschappen het belangrijkst voor jullie?

“Nee, zeker niet! Het klinkt heel cliché misschien, maar het belangrijkste is voor 200% de band met je paard,” roepen beide dames in koor 

Mellanie: “Ik vind paardrijden een soort emotie. Ik kan dansen met een paard en dat vind ik heel erg mooi. Als ik paardrijd vergeet ik even al mijn zorgen. Als je een goede band hebt, wil het paard alles voor je doen. Het is een stukje harmonie waar je naar streeft met je paard. Het kan eruit zien alsof je als ruiter niks doet en het allemaal heel makkelijk is. Sommige mensen vinden dat paardrijden geen sport is. Nou precies, zo moet het ook lijken, eigenlijk!”

“Ga er zelf maar eens opzitten, het is heel hard werken”, voegt Floor er aan toe. “Het duurt vaak wel een jaar voordat je echt een team bent. Er moet een vertrouwensband zijn en de ruiter en het paard moeten goed op elkaar in kunnen spelen. Eva stond al meer dan een jaar te koop, toen mijn vader en ik gingen kijken. Ik mocht toen een stukje rijden en Eva deed alles wat ik wilde en het voelde gelijk goed. De toenmalige eigenaresse zag dat ook en ‘gunde’ haar mij. Inmiddels kan ik nóg beter aanvoelen wat ze gaat doen.”

Mellanie vult aan: “Het gaat ook om hoe je zelf bent als mens en wat het beste bij je past. Met paarden uitzoeken is het ook zo, er moet maar net een klik zijn.” Ze grapt: “Bijna alsof je op zoek gaat naar een man om mee te trouwen, je moet maar net de klik hebben.”

Hoe gaan jullie als ruiters met elkáár om?

Mellanie: “Zelf heb ik met mijn eerste eigen paard Zander de Grand Prix bereikt en gereden, dat is het hoogst haalbare niveau in de paardensport. Ik heb eigenlijk alles aan Zander te danken, inmiddels is hij met pensioen. Ik zie het, zeker bij de jongere ruiters, als een plicht om te helpen met tips en adviezen als je zelf hoger hebt gereden. Je weet dat paard en ruiter er profijt van hebben en dat vind ik alleen maar mooi.”

Floor: “In het begin was ik nog wel eens bang op Eva, omdat ze van alles schrok en ik een traumatische ervaring heb gehad met een eerdere pony. Ik zat erover in dat het een keer compleet fout zou gaan. Het was alsof Eva spoken zag links achterin de bak. Ze durfde daar echt niet langs en als ik haar pushte ging ze rare sprongen maken. Mellanie zag dit en vroeg aan mijn vader om in die hoek te gaan zitten en toen durfde Eva er wel langs. De oplossing was eigenlijk erg eenvoudig, maar je moet het wel weten. De tips die ik van Mellanie krijg helpen me enorm. Inmiddels zit ik alweer met Eva bij het Stal Sibma talententeam en zijn we M1 geclassificeerd met vijftien winstpunten.”

Mellanie: “Ik wist dit toevallig omdat ik zelf ook zo’n paard heb gehad. Floor en ik zijn dan wel de ruiters, maar wij zitten op het paard. Mijn man en Floor haar vader staan er altijd naast en daar halen de paarden ook vertrouwen uit.”

Wat zijn jullie toekomstdromen op het gebied van paardensport?

Floor: “Natuurlijk is het de droom van ieder paardenmeisje om aan de Olympische Spelen mee te mogen doen. Maar daar is meer van nodig dan alleen een goede ruiter zijn. Je moet er ook een heel goed paard voor hebben en het kost erg veel geld. In de toekomst wil ik graag een verkoopstal beginnen. Dan kan ik zelf paarden aanschaffen om te trainen, wedstrijden mee te rijden en vervolgens te verkopen aan getalenteerde ruiters.”

Mellanie: “Ik hoop te zijner tijd met William de Grand Prix te  gaan starten. Verder is het op topsportgebied natuurlijk geweldig als ik nog een keer aan een EK of WK mee mag doen. Maar zoals Floor al zei; daar moet je een erg goed paard voor hebben, dus het blijft vaak een geld- en kwaliteitskwestie. Op de lange termijn wil ik graag mijn paarden aan huis en dan twee, drie goede dressuurpaarden onder mijn hoede hebben. Naast de paarden studeer ik voor mondhygiënist in Groningen wat ik een heel mooi vak vindt. Hier wil ik ook actief mee blijven.”

Door: Fimke Groenewoud