Bauke Yntema verruilde zeiljacht voor hefbrug: “Acht weken naar Zuid-Amerika; een jongensdroom”

Samen met zijn Sandri rijdt Bauke Yntema in hun Renault 16 puzzeltochten in Nederland. Ze reden de Beaujolaistocht in Frankrijk, waren al eens in Denemarken en vorig jaar in Schotland. Hoogtepunt was de reis naar China in 2018. Vijftienduizend kilometer van startpunt Bant naar Bejing. Nee, niet met Sandri. Als de rit langer is dan twee weken, blijft zij thuis. Ook volgend jaar als Zuid-Amerika op het programma staat. Dat wil niet zeggen dat ze de hobby niet delen. Want ook Sandri Yntema rijdt graag. Samen met Bauke of in haar eigen oldtimer: een Renault 5, kortweg R5.

Renault 16 en Bauke Yntema zijn net zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Heerenveen en het bekende schaatspaleis. Zijn liefde voor het merk en type zit er in sinds zijn vader een R16 kocht. “De liefde is altijd gebleven. Ik zat in dienst in Seedorf. Dan ging ik met mijn Renault 16 TX op gas heen en terug. Dat was een feestje.” Bauke en Sandri zijn ook getrouwd in een Renault 16. Vanzelfsprekend, zouden we zeggen.

Het bleef kriebelen

“Toen de kinderen kwamen, werd het wat lastiger. Dan kwam je niet toe aan onderhoud en sleutelen. Maar het bleef kriebelen.” Tot hij tien jaar geleden een auto in Frankrijk kocht. “Die had 25 jaar in Tahiti gereden. Nooit regen gezien. Dat is belangrijk, want de Renaults willen wel roesten. De eerste jaren hebben we hem aangepast naar onze wensen. Andere bekleding er in, een vijfversnellingsbak, luxere velgen, in etappes opnieuw gespoten en cruise control. Maar dat is pas vlak voor China gebeurd. Want cruise control is handig als je lange afstanden moet overbruggen.”   

Van het kastje naar de muur

Op de reis naar China had Bauke tot Iran zijn oudste zoon Wieger en het laatste stuk zoon Hemmo als metgezel. Terugkijkend op die reis zegt hij: “Geweldig, vooral ook omdat je hetmet je kinderen doet. Je trekt intensief met elkaar op, hebt het onderweg nog eens ergens over. Waardevol. We waren met bijna 65 mensen. Overwegend wat ouderen. Wat mij verbaasde is hoe mijn kinderen zich daartussen bewogen. De cultuur, de landen, de mensen die je ontmoet onderweg, het genieten van je auto, midden in Iran thee drinken bij een pompstationnetje. Dat was genieten met volle teugen. 

Maar wat me het meest is bijgebleven, zijn de bijzondere grensovergangen. Hoe dat proces gaat met die ambtenaren. Mensen uit de groep die denken dat ze dat wel even kunnen regelen. Vermakelijk. Die Chinese douaniers, daar hoef je echt niets mee te regelen, hoor. Wij waren de enigen die stoeltjes meehadden. Hebben we altijd. Die kwamen goed van pas. Zitten en de boel aanschouwen. De overgang van de Chinese grens heeft bijna drie dagen gekost. Letterlijk met halen van stempeltjes van het kastje naar de muur.”

Zestienduizend kilometer in acht weken

De reis naar China is zo goed bevallen dat volgend jaar Zuid-Amerika op het programma staat. Ook weer georganiseerd. “Niet door dezelfde club, maar door enthousiaste mensen die ook de China-reis hadden meegedaan en in het verleden ook naar Zuid-Amerika waren geweest. Die wilden dat nog eens, maar dan in kleiner comité, met vijftien auto’s.” De start is in Buenos Aires en van daar gaat het via Chili, Peru en Ecuador naar Cartagena, het

eindpunt in Colombia. Rond de vijftien-, zestienduizend kilometer. In acht weken. Een jongensdroom.

“Dus Sandri gaat weer niet mee”, lacht Bauke Yntema. Deze keer is Martin Smit, die hij al jaren kent en ook wel mee gaat zeilen, zijn reisgenoot. “Je moet niet vergeten dat je acht weken bij elkaar in de auto zit. Het moet wel klikken. Tussen ons, maar degene die met je reist moet ook in de groep passen.”

Noordkaap

Maar voordat het zover is, gaat het echtpaar Yntema deze zomer eerst naar Schotland. Met de R16. “Schotland hebben we zo mooi gevonden, dat willen we nog een keer. Het eerste hotelletje boeken we en voor de rest kijken we wel. Van bed & breakfast naar hotel en andersom, een paar dagen blijven en zo scharrelen we door het land. In ons Renaultje. Dat doen we in Duitsland, Frankrijk, Denemarken, het maakt ons niet uit waar we terecht komen. We willen nog een keer Noorwegen en Finland doen, de Noordkaap.”

Traantje weggepinkt

Eigenlijk is Bauke Yntema watersporter. Met zijn Zestienkwadraat is hij vaste deelnemer aan de Sneekweek. En met zijn kajuitzeiljacht nam hij vanuit thuishaven Workum deel aan wedstrijden op het IJsselmeer zoals de 24-uursrace en maakte hij mooie reizen. Verleden tijd inderdaad, want hij heeft zijn Winner 9.50 verkocht. Dat kwam omdat Sandri een weekje Terschelling erg leuk vond en hij het vooral tijdens het zeilen naar en van het eiland naar zijn zin had. Een loods had hij al, naast zijn carrosseriebedrijf in zijn woonplaats Heerenveen. Voor de stalling van zijn boten en voor twee auto’s. “Dat onderhoud aan die boten begon me een beetje tegen te staan. Ik ben ook nogal aan pietje precies. De reis naar China stond al

op de planning. Voorafgaand hadden we leuke vakanties met de auto en maakten we rally-achtige tochten. Mijn vrouw vond dat prachtig.” Lang verhaal kort: Bauke verkocht de boot en kon voor dat bedrag een hefbrug terugkopen. Dat klinkt emotieloos, dat was het niet. “Ik heb best een traantje weggepinkt.”

Prutsen

Intussen was er al een tweede oldtimer: een BMW. “Uiteindelijk vind het sleutelen, het onderhouden en het prutsen aan die auto’s erg leuk. Auto’s mooier maken, beter maken en er mee toeren. Ik vind het heerlijk om in die auto’s om te prutsen. ’s Avonds als er verder niets gepland staat op het fietsje naar het hok, twee uren prutsen. Hier wat verbeteren, daar wat aandacht aan schenken. Prachtig. En dan zondags een route doen. Dan nemen we een van de auto’s mee. Het zijn allemaal auto’s waar ik van vroeger iets mee heb.” Zakelijk is het verschoven naar BMW. Dat komt door een slechte ervaring. “Ik had een Renault Safrane. Die heeft me erg veel geld gekost. Sindsdien rijd ik BMW. Maar de liefde voor Renault blijft.”

Lastige keuze

De Renault 16 was vroeger een mooie middenklasser. Een auto waarmee je gezien wilde worden. Even in de huidige tijdgeest: de middenklasser van toen is net zo groot als de gemiddelde Renault Clio van nu. Beslist niet groot en relatief smal. In het hok, zoals hij dat zelf zegt, staan zijn vijf beauty’s. Want dat zijn het. Stuk voor stuk in showroom-staat. Strak in de lak en hoe goed je ook kijkt, geen roestplekje te ontdekken. Een BMW 3.0 L, een verlengde versie, dubbele koplampen en voorloper van de latere BMW 7-serie, maar ook

een 530, de kleinste V8 die BMW gemaakt heeft. “Die heb ik uit liefhebberij, maar is qua verbruik wat minder interessant”, doelt Yntema op de V8 motor. 

Dan de eerder besproken witte R16, natuurlijk met gele lampen zoals ook de twee andere Renaults. Oorspronkelijk was het een TS-uitvoering. Yntema heeft er echter een TX van gemaakt met zaken als een luxere bekleding, hoofdsteunen en een vijf-bak. Verder een R30 die zo uit de fabriek lijkt te zijn gereden en de R5 van vrouw Sandri. “Toen ik jong was, moesten we voor onderdelen altijd naar garage De Vries in Sneek. Daar zag ik voor het eerste de R30. Dat is altijd een droom van me geweest.” Een R25 staat nog op het verlanglijstje. Maar dan moet er een auto uit of zijn zeilboot. Lastige keuze…

Bauke Yntema tussen zijn liefdes: “s Avonds als er verder niets gepland staat op het fietsje naar het hok, twee uren prutsen. Hier wat verbeteren, daar wat aandacht aan schenken. Prachtig.” 

Tekst: Richard de Jonge 

Foto’s: Richard de Jonge en Bauke Yntema