Rens Hoekstra: “Ik ben altijd aan het schilderen, maar niet altijd met penseel”

AKKRUM - Bij toeval kwam Jouster Rens Hoekstra dertien jaar geleden in Akkrum terecht aan de Feansterdyk.

Ze zocht een nieuw huis dat niet te ver van haar cursisten in Joure ligt én van waaruit haar nieuwe liefde Hank makkelijk naar zijn baan in Leeuwarden kon reizen. Het werd Akkrum. Deze nieuwe woonplaats hield een eigen atelier aan huis in waar ze kan lesgeven én haar werk exposeren. Daarnaast kon Rens de afgelopen jaren gebruik maken van een mooie expositiemogelijkheid in het oude VVV-kantoortje in het centrum én ieder jaar mee doen aan de kunstwandelroute. Al met al is het dus geen slechte keuze geweest voor Rens om te verhuizen naar waterrijk Akkrum.

In de kast van het atelier aan de Feansterdyk staan boeken over Breitner, Israëls, Baayens, Dillemans. Allemaal kunstenaars die haar inspireren. “Ik heb zelf een impressionistische en forse toets en werk geabstraheerd. Maar het is altijd wel herkenbaar en figuratief. Ik schilder graag de emotie en dynamiek van mens en dier.” Terwijl ik om mij heen kijk in het atelier snap ik direct wat ze bedoelt. De energie spat van de doeken af! Maar, voor mij zit een rustige en introverte vrouw. Hoe kan dat?

Hoe begon het?

“Als kind begin je eigenlijk al. Maar dat is natuurlijk een oud verhaal.” Pas op latere leeftijd besluit Rens: ik wil meer de diepte in. “Toen ben ik tal van cursussen, workshops en opleidingen gaan volgen. Onder andere de Nieuwe Academie in Utrecht die een vijfjarige deeltijdopleiding beeldende kunst aanbood. Dat was het begin. En ook het begin van het lesgeven omdat vriendinnen vroegen of ik hen ook wilde begeleiden.” Jaren later, in 2011, volgde de Foudgumse school en inmiddels zit Rens alweer te broeden op een nieuwe opleiding. Je wil je toch blijven ontwikkelen, meent ze. Waar en hoe, daar is Rens nog niet helemaal over uit. Zeker is dat het kunstenaarschap een serieuze en professionele zaak geworden is voor haar. Ze geeft lessen en workshops, neemt opdrachten aan en schildert zeer divers vrij werk op vele formaten zodat er altijd iets bijzit voor de potentiële klant. 

“Na de opleiding begint het pas. Want dan moet jezelf aan de slag en je mist die continue blik over je schouder. Een nadeel van opleidingen is wel vaak dat ze een stempel op je drukken om werken te maken die zij voor ogen hebben.” Na een opleiding heeft Rens dan ook weer tijd nodig om haar eigen pad, met de nieuwe kennis, te vinden en te volgen. “Soms gaat het dan ook even niet en vraag ik mij af, heb ik daarvoor de opleiding gedaan? Ik ben in de praktijk altijd aan het schilderen, maar niet altijd met een penseel”, zegt ze met een grote glimlach. “Ik kijk nu ook naar hoe het licht op jou valt en uit welke kleuren de schaduw bestaat.”

Zuinig op het milieu

Gelukkig bleken cursisten bereid om een stukje te reizen om haar lessen te kunnen blijven volgen. Toch betekent het lesgeven wel dat je slechts inkomsten hebt van oktober tot en met april. De rest van het jaar moet je dan zuiniger leven. Dat blijkt voor Rens geen probleem. Ze is enorm begaan met het milieu en gaat bewust om met haar materialen en haar voetafdruk op deze aarde. Rens vraagt zich hardop af of dat reizen goed is voor het milieu. Een globetrotter is ze zelf dan ook nooit geweest. De plastic verfpaletten zijn vervangen door aardewerk van de kringloop en verfresten worden verzameld en hergebruikt in plaats van weggespoeld. Alle kleine beetjes helpen.

Kijken verrijkt

“Ik leer mensen niet alleen schilderen, maar vooral goed kijken. Dat geeft inzicht. Daarom heb ik een oefening waarbij mensen het voorbeeld op de kop hangen en vanuit daar beginnen met schilderen. Wat zie je nu? En dat is vaak ineens een stuk abstracter als je het op de kop bekijkt. Eerst krijg ik dan wel protest. Inmiddels ben ik wel zo ver van: okay, mopper maar even, maar we gaan dit wel doen. Ik daag mensen echt uit om te schilderen wat ze zien, niet wat ze weten en zeker niet om iets moois te maken of iets wat bij je bank past. Bij het terugdraaien is er dan vaak verbazing alom hoe ver ze al zijn met hun schilderij.”

Overigens is kijken ook belangrijk voor Rens zelf. “Bij het schilderen, fotograferen et cetera is kijken zó belangrijk. Daardoor ga je ook in je dagelijkse leven anders om je heen kijken en zie je veel meer kleuren dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Het verrijkt je leven zo als je open staat voor wat je ziet. Schilderen bevordert dit kijken. Ik kan het schilderen in ieder geval niet meer missen!”

Door: Janita Baron