Huisarts Hidde Kruizinga “Ik zie iedere patiënt als een puzzeltje…”

In Leeuwarden is er op dit moment een keihard tekort aan drie huisartsen. Patiënten kunnen nergens heen, omdat de andere huisartsen een patiëntenstop hebben. De Provincie Fryslân is samen met de zorgverzekeraars en de Friese Huisartsenkring in april een actie gestart om de komende twee jaar minimaal 22 huisartsen naar Friesland te halen. Om huisartsen in opleiding te verleiden naar Friesland te komen zal de focus vooral liggen op de mogelijkheden die hier zijn, zoals arbeidskansen voor partners, verschillende praktijkvormen, advies bij vestiging en hulp bij het leren van de Friese taal. In de tussentijd worden gepensioneerde huisartsen, zoals de 68-jarige Hidde Kruizinga uit Heerenveen, gevraagd, de honneurs waar te nemen door een paar jaar extra te blijven werken.

Huisartsentekort

Bij de beroepsgroep huisartsen is er een ontwikkeling te zien dat er steeds meer vrouwelijke huisartsen komen. Daarnaast gaat een belangrijk deel van de ‘oude garde’, voor 99 procent mannen, de komende jaren met pensioen. Dat betekent dat de verhoudingen nog meer dan nu al het geval is door gaan slaan in de richting van de vrouwelijke huisartsen. De verwachting is dat er over tien jaar twee keer zoveel vrouwelijke als mannelijke huisartsen zijn. Betreffende dames hebben vrijwel zonder uitzondering een partner met minimaal een HBO- of een academische opleiding, waarvoor in Friesland de banen niet direct voor het oprapen liggen.

Kruizinga, die in 2012 zijn praktijk verkocht, gaat met plezier nog een paar jaar door en heeft daarvoor Waarneemservice Heerenveen opgericht. Huisartsen die in hun praktijk te kampen hebben met een tijdelijke piek vanwege bijvoorbeeld ziekte, bijscholing en dergelijke kunnen een beroep op hem doen. “Op de keper beschouwd doe ik nu weer het werk waarvoor ik ben opgeleid, mensen helpen en heb ik niet meer te maken met de enorme administratieve last die gepaard gaat met een eigen praktijk.”

Hoe het is gekomen

Hidde Kruizinga werd 68 jaar geleden geboren in Groningen. Zijn vader was daar bezig met zijn specialisatie radiologie. Toen senior zeven jaar later werd aangesteld als radioloog van het Bonifatiushuis in Leeuwarden, verhuisde de familie naar de Friese hoofdstad. “De familie Kruizinga is genetisch belast met het ‘artsen-virus’, mijn ooms waren arts, mijn vader, mijn opa, dus er werd eigenlijk automatisch van mij verwacht dat ik in hun voetsporen zou treden. Maar ik was gek op het sleutelen aan brommers en auto’s en koos, eigenlijk achteraf tegen beter weten in, voor de TH Twente, waar ik mijn propedeuse haalde. Toen het ‘Numerus Fixus’ fenomeen (beperkte toelating – redactie) in de medicijnenstudie opdook, hield ik mijn twijfel over mijn huidige studie stil, maar heb ik me wel ingeschreven voor de medicijnenstudie.”

“Ik had inmiddels twee jaar op het middelbaar onderwijs en twee jaar aan de TH Twente ‘verspild’, dus ik had een ‘gloeiende haast’ toen ik de knoop eenmaal had doorgehakt en toch aan een medicijnenstudie begon.” Glimlachend: “Daar staat dan weer wel tegenover dat ik in Enschede de vrouw ontmoette waarmee ik later zou trouwen.”

Huisarts in Heerenveen

“In 1981 ben ik in Heerenveen begonnen als huisarts. Na het behalen van het basisdiploma medicijnen heb ik eerst gewerkt op Ameland en daar ontzettend veel geleerd. Daarna begon ik met de huisartsenopleiding, waarbij ik in Oosterwolde en Heerenveen heb gewerkt. Zowel mijn vrouw als ik waren behoorlijk gecharmeerd van Heerenveen, zodat ik besloot in Heerenveen met een nieuwe praktijk te beginnen. Dat kreeg de steun van de meerderheid van de daar gevestigde huisartsen. Maar zo’n praktijk moet je opbouwen. In die periode deed ik dan ook van alles naast mijn praktijk, zoals verpleeghuisarts in Blauwhuis, ik heb voor de politie gewerkt, lesgegeven in het ziekenhuis, EHBO lessen gegeven, noem maar op. Intussen groeide de praktijk en na zeven jaar was het een volwaardige praktijk. Aanvankelijk aan de Ereprijs, later aan de Valeriaan. Maar ook daar groeide de praktijk langzaam maar zeker uit zijn voegen, zodat ik toen behoorlijk veel tijd heb geïnvesteerd in een plan voor een gezondheidscentrum op Nijehaske. Ik had alles al voor elkaar; het plan, de architect, medestanders, maar toen bij de  financiering bleek dat ik een eigen risico zou lopen van anderhalf miljoen euro, was dat voor mij ‘een brug te ver’ en stond ik eigenlijk op het punt om het bijltje er helemaal bij neer te gooien.”

Als de nood het hoogst is…

Toen echter de spreekwoordelijke nood het hoogst was, bleek de redding nabij. De apotheek nam contact op met Kruizinga. Huisarts Gol ging met pensioen, waardoor diens apotheekrechten vervielen en de apotheek een vestiging ter plaatse wilde om die lacune op te vangen. De voormalige garage van Ferwerda aan de Burgemeester Falkenaweg werd gekocht en er werden, naast de apotheek, vier huisartsenpraktijken, een afdeling verloskunde en een afdeling logopedie in het gezondheidscentrum gevestigd.

Puzzeltje

We schrijven 2011. “De verzekeringen kwamen met de mededeling dat het zorgstelsel ingrijpend op de schop zou gaan, ik had net met heel veel ellebogenstoom een nieuwe accreditatie voor vijf jaar gekregen en mijn ‘Hidha’ (huisarts in dienstverband huisarts –  redactie) deelde mee dat zij en haar man terug gingen naar Amsterdam, omdat hij klaar was met zijn studie. Ik wilde niet langer de rompslomp en de zware administratieve druk die gepaard gaat met een eigen praktijk, maar het beroep uitoefenen waarvoor ik heb gekozen. Dus heb ik in 2012 mijn praktijk verkocht en ben verder gegaan als Waarneemservice. Ik beschouw ieder mens als een puzzeltje. Soms zie je bij de eerste oogopslag wat ze onder de leden hebben, maar andere keren vraag je je af waar je moet beginnen. En dat is juist het proces dat mij intrigeert. Daarvoor ben ik medicijnen gaan studeren.”