Stille tocht en herdenking bij monument aan de Van Maasdijkstraat

De Stille Tocht vertrok om 19.30 vanaf het hek voor Crackstate,  naar het monument in de Van Maasdijkstraat. Ook dit jaar liepen er weer veel mensen mee. 

Na aankomst bij het monument waren er toespraken van Burgemeester Tjeerd van der Zwan en Herman Ronald Frans, vertegenwoordiger namens het Veteranenplatform Heerenveen. De namen op het monument werden voorgelezen door Caydee en Mirthe, leerlingen van groep 8 van de Van Maasdijkschool.

Na de twee minuten stilte plaatste Burgemeester Van der Zwan samen met twee scouts een krans namens de gemeente. Hierna werden bloemstukken gelegd door de Vliegbasis Leeuwarden, het Veteranenplatvorm en vervolgens door het aanwezige publiek/ 

Hieronder de tekst van burgemeester Tjeerd van der Zwan. 

Beste mensen, jongens en meisjes,

Wat is het goed dat we hier vandaag weer met zovelen bij elkaar zijn. Samen gedenken we alle mensen die 78 jaar geleden, in die afschuwelijke Tweede Wereldoorlog, het leven verloren. En we gedenken vandaag alle landgenoten die daarna, op vredesmissies in de hele wereld, hun leven gaven voor vrede en veiligheid.

Veel mensen hebben lang gedacht dat het heel gewoon was dat wij hier in ons land in vrijheid en veiligheid leven. Maar nu er dichtbij ons een bloedige oorlog wordt uitgevochten in Oekraïne, en een dictator in Rusland dreigt met het nog meer zaaien van dood en verderf, voelt ook bij ons vrede en veiligheid niet meer vanzelfsprekend. Dat maakt ons onzeker en ongerust. Wij vragen ons af wat deze wereld onszelf, maar vooral ook onze kinderen en kleinkinderen allemaal nog gaat brengen?

Op een dag als vandaag, wanneer wij haast fysiek voelen hoe fragiel en dun de scheidslijn is tussen leven in vrede en opgejaagd worden door vernietigend oorlogsgeweld, op deze dag, is het denk ik goed ons af te vragen hoe wij ons verhouden tot mensen die aan de verkeerde kant van die scheidslijn staan. Mensen zoals u en ik, vaak opgejaagd en getraumatiseerd. Vaders, moeders en kinderen die een veilig heenkomen zoeken en ons om hulp vragen. Hoe reageren wij daarop? Doen wij wat wij kunnen? Of voelen wij ons niet aangesproken? En kijken wij liever weg? Ieder zal daar zijn eigen persoonlijke antwoord hebben.

Beste mensen, jongens en meisjes,

Zojuist noemden Caydee en Mirthe de 28 namen die in ons monument gebeiteld staan. Iedere persoon, elke naam, met een eigen verhaal. Maar allemaal gaven ze hun leven voor onze vrijheid. Allemaal kwamen ze in actie tegen onderdrukking en geweld. Allemaal hielpen zij hun medemens. En moesten dat met hun leven betalen!

Naast deze 28 mensen waren er ook mannen en vrouwen die zich net zo hard inzetten voor onze vrijheid, maar die de oorlog gelukkig wél overleefden. Mensen uit Heerenveen die in verzet kwamen, die Joodse mensen hielpen aan onderduikadressen. Die papierwerk regelden, die wapens smokkelden. En die hun kameraden zagen sneuvelen.

Voor al deze dappere inwoners hebben we onlangs in het centrum van Heerenveen de ‘Boom der Onverzettelijken’ geplant. Deze Koningslinde herinnert ons aan onze helden uit de Tweede Wereldoorlog. En misschien kunnen hun daden tegen onrecht en onderdrukking een inspiratiebron zijn voor ons om in deze tijd, op onze eigen manier, een steentje bij te dragen aan een betere wereld, ook voor de komende generaties.

Het is juist in deze tijd goed om te zien dat de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog ook jongere generaties bezighouden. Dat zien we bijvoorbeeld aan de grote hoeveelheid culturele uitingen, films en boeken waarin kinderen en kleinkinderen de herinneringen van hun ouders of grootouders doorgeven.

Het zijn indringende verhalen. Ze vertellen over de zes miljoen Joden die tussen 1933 en 1945 door de Nazi’s en hun helpers zijn vermoord. Over de Roma en Sinti-zigeuners, over homoseksuelen, vrijmetselaars en over gehandicapte kinderen en volwassenen die hetzelfde lot ondergingen. Verhalen over de kampen in Nederlands-Indië en de slachtoffers die daar vielen. En verhalen over dappere mensen die zich verzetten, die streden tegen onrecht en onderdrukking. En dat vaak met hun leven moesten betalen.

Ook in Heerenveen zien wij die verhalen terug. Zo is er de theatervoorstelling Bokkensprongen, vanavond in het Posthuis, dat vertelt over gebeurtenissen uit het verzet in onze regio.

En aanstaande zaterdag is er in de omgeving van Aldeboarn de Wapendropping Wandeltocht. Daarbij laat men gedurende de tocht zien wat er in de regio tijdens de Tweede Wereldoorlog allemaal gebeurde. Om zo de deelnemers een beetje te laten invoelen wat deze oorlog voor de mensen in die tijd betekende.

Het is belangrijk dat al die oorlogservaringen worden doorgegeven aan jongere generaties. Zelf ben ik, zoals velen van jullie, opgegroeid in een land waar er vrede en veiligheid voor ons was en is. Voor mijn moeder en haar familie gold dat niet. En hoe zal dat zijn voor mijn kinderen en kleinkind? Herkennen wij uit de verhalen van onze grootouders en ouders de bedreigingen van vrede en veiligheid in onze tijd. En leren wij uit hun geschiedenissen hoe we ons tegen die bedreigingen kunnen verzetten?

Beste mensen, beste jongens en meisjes,

‘Oorlog kent alleen maar verliezers”, dat is het thema van de wandeltocht bij Aldeboarn. En hoe logisch dat ook klinkt, de werkelijkheid is dat oorlog helaas nog steeds van alle tijden is. Laten wij daarom samen zo bij al die verliezers stil staan. Bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, maar ook bij de slachtoffers van de oorlogen daarna. En, hoe verschillend wij ook zijn in meningen, denkbeelden en overtuigingen: laten wij ons één voelen in ons streven er voor te zorgen dat toekomstige generaties nooit weer zo’n diepe en donkere oorlogstijd hoeven mee te maken!