Kyra de Boer-Pace: “Met mijn YouTube-kanaal wil ik een veilige plek creëren”

HEERENVEEN - Een fijne woning in Heerenveen, een lieve man en interessant werk. Op het eerste gezicht leidt Kyra de Boer-Pace (29) een heel gewoon, gelukkig leven.

Maar achter dit mooie plaatje zit een ander verhaal dan je denkt. Kyra komt namelijk van ver. Na een zware jeugd vluchtte ze naar Amsterdam, waar ze verslaafd en dakloos raakte. Een opleiding leek ver buiten haar bereik te liggen. “Ik weet het nog heel goed”, vertelt ze. “Ik zat in bed, terwijl ik een joint rookte, en ik dacht: ‘Is dit nou je leven? Is dit hoe je het wilt gaan doen? Je bent jong, dakloos en verslaafd. Als je zo doorgaat, haal je de 27 niet. Waar ben je mee bezig?’” Kyra overwon haar drugsverslaving, werd een creatieve influencer en wil nu met haar eigen YouTube-kanaal een veilige plek creëren.

Kyra de Boer-Pace

Nuchter vertelt Kyra: “Ik heb drie jaar drugs gebruikt, waarvan anderhalf jaar vrij heftig. Ik raakte verslaafd omdat ik zoveel pijn en trauma’s met me meedroeg. Ik had elke dag een herbeleving en met drugs probeerde ik dat weg te drukken. Slapen durfde ik niet, omdat ik zoveel nachtmerries had.”

Jeugd

De jeugd van Kyra Pace is dan ook allesbehalve gemakkelijk. Kyra: “Ik groeide op in Heerenveen met mijn vader, moeder en zusje. Mijn vader was altijd aan het werk. Mijn moeder was degene die losse handjes had. Als je ene ouder er weinig is en je andere ouder om het minste of geringste boos wordt en je mishandelt, beschadigt dat je enorm. Ik dacht vroeger dat het normaal was, want ik wist niet beter. Toen mijn ouders gingen scheiden, werd ik degene met wie mijn moeder ruzie maakte. Het huiselijk geweld tegen mij werd toen zo heftig, dat ik het leven zelfs niet meer zag zitten. Ik wist niet meer wat ik moest doen.”

Zeventien en dakloos

Omdat de situatie bij haar moeder niet meer houdbaar is, verhuist Kyra naar haar vader in Amsterdam. Kyra: “Helaas pakte dat ook niet goed uit. Toen ik net zeventien was, raakte ik daarom dakloos. In die tijd leerde ik mensen kennen die graag drugs gebruikten. Ik was nieuwsgierig: wat is dat dan, hoe werkt het? Later heb ik nog een tijd bij een pleeggezin gewoond, en in een begeleide woonvorm. Toen ik met mijn ex samen ging wonen, steeg het drugsgebruik tot een hoogtepunt. Ik gebruikte toen drie dagen per week non-stop harddrugs en sliep dan ook niet. Blowen deed ik elke dag. Als ik door was gegaan, had ik hier nu niet gezeten. De relatie ging uit, hij ging terug naar zijn ouders en ik had geen plek om te wonen. Op dat moment, ik was toen 21, realiseerde ik me: er moet iets veranderen. Ik wil meer uit het leven halen dan dit.”

Kiezen uit twee kwaden

In eerste instantie gaat Kyra bij een vriendin in Hoorn wonen. “Dat bleek toch iets te dichtbij Amsterdam te zijn. Als ik daar kwam, zeiden mijn vrienden: ‘Doe even gezellig, een ‘nakkie’, een snuifje) kan toch wel?’ Wanneer je in die omgeving zit, is het heel lastig om niet te gebruiken. Daarom heb ik mijn moeder gevraagd of ik weer bij haar mocht komen. Ik wist dat de situatie daar ook moeilijk zou zijn. Maar ik moest kiezen uit twee kwaden: óf een drugsverslaafd leven leiden, óf een poging tot stoppen doen in Heerenveen.”

Posttraumatische stressstoornis

Een dappere beslissing, maar hiermee is Kyra er nog lang niet. “Als je besluit te stoppen, moet je je verleden onder ogen komen. Dat is ontzettend eng: ik wilde die tijd niet nog eens meemaken. Ik zat al jaren in therapie, maar had nooit de juiste diagnose gekregen. Hulpverleners dachten dat ik een persoonlijkheidsstoornis had. Pas op mijn eenentwintigste ontdekte een psychiater dat ik PTSS had, posttraumatische stressstoornis. De traumatische ervaringen die ik had meegemaakt, kon ik niet verwerken. Wanneer ik bijvoorbeeld een geur rook die mij aan vroeger deed denken, maakte ik dat trauma in mijn hoofd opnieuw mee. Dat was heel heftig. Nu is het, dankzij veel therapie, goed te hanteren.”

Gewoon een heel druk hoofd

Als Kyra hulp zoekt voor haar administratie, gebeurt er iets bijzonders. Ze komt iemand tegen die haar precies begrijpt. “Met Petra klikte het meteen. Zij is als een moeder voor mij, de moeder die ik nooit heb gehad. Ik vertrouwde haar. Ze heeft zoveel voor me gedaan: ze zorgde dat ik bij verslavingszorg terechtkwam, ze regelde hulp en gaf me praktische tips. Petra was ook degene die zei: ‘Volgens mij heb jij ADHD’. Vorig jaar is dat officieel bevestigd. Wat dat inhoudt? Ik heb gewoon een heel druk hoofd. Terwijl ik praat, denk ik tegelijk nog duizend andere dingen. Tegelijkertijd ben ik heel creatief en flexibel. Maar ik kan moeilijk dingen onthouden en heb totaal geen tijdsbesef. Daarom schrijf ik alles op wat ik op een dag moet doen: douchen, eten koken, tas inpakken enzovoort. Dat creëert het overzicht wat ik zo nodig heb.”

Keihard geknokt

In 2014 gaat Kyra samenwonen met haar huidige echtgenoot Oeds de Boer. Daarmee wordt haar leven een stuk stabieler. “Ik kreeg elke dag ondersteuning en begeleiding. Er werd eigenlijk niet meer verwacht dat ik nog mee kon draaien in de maatschappij. Ik zou altijd hulp nodig hebben. Dagbesteding, dat kon nog. Maar Petra vroeg: ‘Wat zou je graag willen in het leven?’ Een diploma halen leek me geweldig, maar ik dacht dat ik dat niet zou kunnen.”

Toch krijgt Kyra de kans om de opleiding mediavormgever Art en Design te volgen aan ROC Friese Poort. “Dat was niet makkelijk. Veel dingen had ik nooit geleerd: hulp vragen, plannen, omgaan met geld, met vriendschappen, delen hoe het écht met me ging. Ik moest bijna stoppen met de opleiding. Maar ik heb er keihard voor geknokt en uiteindelijk werd ik zelfs topstudent.”

Open en sociaal

Kyra krijgt een Star Award, een jaarlijkse verkiezing voor uitblinkende studenten, in de categorie ‘Student met een bijzonder verhaal’. De opleiding wil haar niet kwijt: ze wordt gevraagd om instructeur te worden. “Dat was omdat ik goed presteerde, maar ook vanwege mijn houding. Ik ben open, sociaal en heb veel passie voor mijn vak, werd er gezegd. Ik was verbaasd dat ze me graag wilden houden. Maar dit werk past heel goed bij mij: studenten helpen om de beste versie van zichzelf te worden. Dat vind ik prachtig om te doen.”

Video’s maken

Creatief bezig zijn is voor Kyra altijd een uitlaatklep geweest. “Toen ik niet kon vertellen hoe het met me ging, kon ik het wel verven. Op die manier kon ik aan mensen om me heen laten zien wat er aan de hand was. Ik doe van alles: art journaling, junk journaling, snail mail, verf, papier, mixed media… Die afwisseling vind ik leuk en heb ik ook nodig. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met het maken van video’s voor YouTube, waarin ik mijn creatieve processen laat zien. Eerst alleen met muziek eronder, later met uitleg erbij in het Engels. Zo bereik ik mensen over de hele wereld. Op een slaapkamer heb ik een studio ingericht, waar ik alles opneem.”

Een veilige plek

Met heer YuoTube-kanaal ‘Simplycreativekyra’ wil Kyra ook openheid creëren op het gebied van mentale gezondheid. “Ik wil uitstralen dat het oké is zoals je bent. Je kunt soms het gevoel hebben dat je niet alles kunt doen wat een ander doet, omdat je anders in elkaar zit, zoals ik, of nare dingen mee hebt gemaakt. Maar je bent net zo waardevol. Op mijn kanalen probeer ik een veilige plek te creëren: dat mensen kunnen delen waar ze mee zitten, zonder dat ze commentaar krijgen. Ook als het even niet zo goed gaat.”

Ze had nooit verwacht dat ze zou komen waar ze nu is. “Ik was zo beschadigd, er werd gezegd dat ik nooit kon meedraaien in de maatschappij. En kijk waar ik nu sta. Voor het eerst kan ik zeggen dat ik écht gelukkig ben. Natuurlijk, ik heb nog altijd mijn uitdagingen, maar ik laat ze niet meer mijn leven bepalen. En weet je, als ik dit niet had meegemaakt, was ik niet de persoon geweest die ik nu ben. Dat is ook het verhaal wat ik probeer te delen. Geef het niet op, wat er ook gebeurt, want je weet nooit wat de toekomst brengt.”

Creativiteit en mentale gezondheid

Hoe kan creatief bezig zijn je helpen om mentaal gezond te blijven? Kyra: “Als je creatief bezig bent, ben je bezig in het hier en nu. Je maakt je geen zorgen over morgen, maar hebt alle aandacht bij het maakproces. Dat geeft je tijd en rust. Je leert ook jezelf kennen. Ik doe veel aan artjournaling, schilderen in boekjes, en dat is een reflectie van hoe het met mij gaat. Ik zet heel intuïtief mijn gevoelens op papier. Daarmee kan ik me uiten en begrijpen anderen mij beter. Als je de woorden niet kunt vinden, gebruik dan beelden. Het maakt niet uit wat je maakt, alles is goed, want het is van jou.”

Door: Hannah Zandbergen