Gezinsmaatje bezoekt José Jonkers iedere week: “Ik leef op van de bezoekjes van Bente!”

HEERENVEEN - José Jonkers werd ruim een jaar geleden getroffen door een beroerte die grote fysieke gevolgen heeft. 

In het begin kon ze niet lopen en sliep ze veel. Zelfstandig wonen zat er helaas niet meer in, dus koos Marjolein Wielinga ervoor om haar pleegmoeder in huis te nemen. Er volgde een zware periode voor de dames. “Gelukkig wordt je steeds meer je oude zelf”, meent Marjolein standvastig. “Maar ik word nooit meer de oude…” vult José aan.

Mantelzorg in de coronaperiode is zwaar, maar het lukte Marjolein doordat ze nauwelijks werk had als muzikante. Maar nu ze eindelijk weer kan werken wil ze graag haar passie weer uitvoeren. Dus heeft ze dringend hulp nodig bij de zorg voor José.

Caleidoscoop

Naast Thuiszorg zocht Marjolein contact met Caleidoscoop of zij hier iets in konden betekenen. Toevalligerwijs had de zeventienjarige Bente Kalsbeek zich net bij Caleidoscoop gemeld. Ze wilde graag een gezinsmaatje worden. Een gezellige ontmoeting volgde en sindsdien komt Bente iedere dinsdagmiddag op de thee.

 “Ik had mij ingeschreven als gezinsmaatje met de gedachte dat de kans niet groot zou zijn dat ik bij iemand terecht zou komen die ik leuk vind en kan doen wat ik in gedachten had”, vertelt Bente. “Mijn opa, waar ik veel naar toe ging, was net overleden. En ik miste de gesprekken met hem, de oude verhalen die hij vertelde. Maar tijdens het eerste bezoek was er direct een goede klik met José. Ik vind het leuk om met ouderen om te gaan, het voelt goed om iemand te kunnen helpen. Als ik hier wegga heb ik het gevoel dat ik nuttig ben geweest.”

Genieten van verhalen

Tijdens de bezoekjes ligt José de meeste tijd op bed en zit Bente aan de keukentafel ernaast. Ze kletsen honderduit over het leven van José. Ze was zangdocente, heeft een huisje in Frankrijk waar ze veel tijd doorgebracht heeft om cursussen te geven én heeft veel gereisd. Bente geniet van de verhalen, zoekt de plekken op Internet op en zo vullen de dinsdagmiddagen zich. Soms moet ze studeren, maar voor beiden zijn de dinsdagmiddagen belangrijk. José: “Ik leef op van de bezoekjes van Bente!”

Mantelzorgen

Marjolein was degene die José aantrof terwijl ze half uit bed hing en geen woord kon uitbrengen. Ze belde direct 112 en een spannende periode volgde. “Het was verschrikkelijk. De eerste maanden was ik er zelf ziek van, ik ben zes kilo afgevallen. Het was alsof mijn hart eruit gerukt werd. Ik was zo bang dat ze alsnog zou overlijden. Niets was zeker. José was halfzijdig verlamd, ze kon niets zelf. Ik was een uur bezig om haar minihapjes eten te geven. De eerste weken waren verschrikkelijk.”

Na drie maanden revalidatie kwam José thuis bij Marjolein. Samen besloten ze dat er meer uit te halen viel, dat het mogelijk is dat José weer leert om de basisvaardigheden zelf te kunnen. Inmiddels zijn ze zo ver dat José, met ondersteuning, weer an lopen. Ze kan zelfstandig zitten en zelfs de auto in. Een hele vooruitgang. Stap voor stap. “Ik weet zeker dat we nog meer kunnen bereiken!”, denkt José.

Nu Marjolein weer aan het werk kan als muzikante heeft ze hulp nodig. Daarom trommelde ze vrienden en familie op en bracht zo een heel netwerk samen rondom de zorg en aandacht voor José. Zodat José fijn bij haar kan blijven wonen. “Het is een hele troost dat ik Marjolein heb”, zegt José. “Ik ken mezelf niet meer… Ik was nog superactief en ineens kon ik niets meer. Er was geen waarschuwing, ineens had ik een beroerte.”

Gezinsmaatjes

Naast Bente komt sinds kort ook Ineke van El één keer in de twee weken op vrijdagmiddag langs. De gezinsmaatjes zijn er uitsluitend voor de gezelligheid, een kopje thee en een praatje. Ze mogen geen zorgtaken uitvoeren, dat is aan de Thuiszorg. Bente: “Het is niet eng of heftig om bij iemand met lichamelijke beperkingen te komen. En je helpt hen er zoveel mee. Dus ik doe graag de oproep aan anderen: wordt gezinsmaatje. Het is superfijn om een ander te kunnen helpen.”

Marjolein: “Wij hadden tot nu ook geen idee hoeveel impact een beroerte en mantelzorgen op je leven heeft. Tot we het nu zelf meemaken… Daarom is het heerlijk dat er gezinsmaatjes zijn! Dat er mensen zijn die ons willen helpen door er gewoon te zijn.”

Door: Janita Baron