Birthe Demes van Wil’s SportSupport: “Ik heb in coronatijd vooral mijn collega’s gemist”

HEERENVEEN - Toen Wil-cliënt Birthe Demes (21) hoorde dat werk en dagbesteding op de locaties Thialf en het Abe Lenstrastadion weer deels open zou gaan, zette ze gelijk haar tas, fruitbakje en werkschoenen klaar.

Inmiddels is ze alweer meer dan een maand aan het werk en heeft ze haar draai weer helemaal gevonden.

Het Abe Lenstrastadion. Zelfs op een doordeweekse dag, zonder publiek en spelers, is het een indrukwekkende plek. Birthe past perfect in het sportieve decor, met haar Heerenveen-sporttenue en blauwgelakte nagels. Over die blauwe nagels krijgt ze geregeld complimentjes, zo vertelt ze. “Het is Heerenveen-blauw, mijn favoriete kleur! Mensen zeggen vaak dat ze het mooi vinden.” Met de schone theedoeken die ze zojuist in een karretje meenam, boent Birthe in een VIP-ruimte een paar glazen blinkend schoon. Voor Birthe is het sc Heerenveen stadion twee dagen in de week haar werklocatie. Ze werkt hier via Wil’s SportSupport Sportstad, een onderdeel van Wil.

Stoer

Wil begeleidt mensen met een ondersteuningsvraag bij werk en in hun persoonlijke ontwikkeling. Naast de locatie Abe Lenstrastadion kunnen cliënten van Wil’s SportSupport ook terecht op locatie Thialf. Ook daar werkt Birthe twee dagen per week. Na de tijdelijke coronasluiting is ze begin juni weer gestart op beide locaties, samen met enkele andere collega’s. Birthe kwam via een snuffelstage bij het Abe Lenstra stadion en Thialf terecht. Dat beviel zo goed dat ze bleef.

“Birthe is geen ‘meisje-meisje’, ze houdt van stoere, sportieve dingen”, vertelt haar moeder Sandra. “Toen we een paar jaar terug in Zweden woonden, deed ze al veel aan sport. Ze skiede, fietste veel en deed aan aikido, een verdedigingssport. Voetballen deed ze ook. In Zweden werd er ook veel ijshockey gespeeld, dus dat sloot mooi aan bij Thialf.”

“Ik hou wel van een beetje snelheid”, lacht Birthe. “En voetbal is stoer, het heeft wel iets. Ik heb zelfs oorbelletjes in de vorm van een voetbal.”

Alles schoon en netjes

Bij het Abe Lenstrastadion helpen Birthe en haar collega’s mee om het stadion en het veld netjes te houden. Wat ze zoal doet? Birthe somt op: “Het oud papier, het vuilnis, de glazen en afwassen. Bij de dug-out ruimen we met veger en blik en een grijpertje ‘troepjes’ op en maken we de stoelen schoon.” Ook bij Thialf doet Birthe opruim- en schoonmaakklusjes. “Onder andere schoffelen, de ijshockeyhal schoonmaken en langs de grote baan containers checken. En boodschappen doen.”

Balen

“Toen de coronacrisis begon, sloot Wil-locatie Abe Lenstra per direct”, vertelt Sandra. “Vlak daarna sloot ook Thialf. Birthe heeft door haar stofwisselingsziekte een verminderde weerstand en behoort tot de risicogroep, dus we vonden het zelf ook beter dat ze thuisbleef. Wel heel jammer dat het geplande reisje naar Griekenland met haar collega’s nu ook niet doorging.”
Birthe: “Ik baalde, we hadden er allemaal heel veel zin in. Hopelijk gaat het een andere keer door.”

Begrip voor de situatie

Van vier dagen per week werken naar de hele week thuis. Hoe heeft het gezin dat ervaren? Birthe zelf vermaakte zich goed, vertelt ze. “Ik had wel dingetjes te doen. Zoals stofzuigen, koffie zetten en de was opruimen.” Dat het werken via Wil nu even niet kon, begreep Birthe wel. “Dat kwam door het risico op besmetting. De kans dat ik het krijg, is door mijn ziekte groter.” 
Het gezin hield sociale contacten een tijdlang op afstand. Birthe ging niet mee boodschappen doen of ergens naartoe. “Gelukkig was het supermooi weer”, blikt Sandra terug. “We hebben veel gefietst en gewandeld.”

Op afstand

Rond Pasen kreeg Birthes vader corona-achtige klachten. “Hij heeft uit voorzorg anderhalve week geïsoleerd op een slaapkamer gezeten.” Birthe vond dat niet leuk, maar paste zich aan. “Ik mocht er niet naartoe, maar zette koffie of broodjes voor de deur en klopte dan aan.” “En we aten samen, via Skype”, vult Sandra aan. “Wel lastig was dat we onze andere dochter, Ilse, die elders woont, alleen op afstand konden zien. Birthe had daar ook moeite mee.” Birthe: “Ik heb haar gemist, ja.”

Intussen was er constant contact met Wil, via een groepsapp met begeleiders en collega’s. Sandra: “Daar kon Birthe haar ei kwijt. Het was prettig dat ze af en toe even kon bellen. De vaste begeleiders pakten die zorg bijzonder goed op.” Al met al is Birthe goed door de coronatijd heen gekomen, vindt Sandra. “Ze heeft het super gedaan. Voor haar is het heel fijn dat ze nu weer kan werken.” Birthe: “Ik heb mijn collega’s gemist! En nu nog, want de groep is nog niet compleet. Hopelijk komt dat snel goed.”