Joy Beune: “Ik kijk nú al vooruit naar de Olympische Winterspelen in 2026”
Algemeen
HEERENVEEN - Ingetogen, zoals dit bij haar past, geniet Joy Beune, dé schaatskampioene van 2024, van haar succes. Vanaf het moment dat ze in december 2023 Nederlands Kampioen op de 1500 meter werd, kreeg haar seizoen een gouden randje.
Goud tijdens de wereldbekerwedstrijden in Salt Lake City, twee keer goud op het Wereldkampioenschap afstanden in Calgary én goud in de Max Aicher Arena in Inzell, waar ze Wereldkampioene Allround werd! Het schaatsseizoen zit erop. We blikken terug, staan stil bij het succes én kijken met Joy Beune vooruit naar volgend seizoen, tot en met de Olympische Winterspelen 2026 in Italië. Dan heeft ze de rol van favoriete die verslagen moet worden.
Voor Joy Beune had het schaatsseizoen, in eerste instantie, nog niet hoeven eindigen. “Ik dacht, ik wil nog wel even door”, zegt ze. “Winnen went nooit en het is zo’n gaaf gevoel. Alleen aan de andere kant ging het leven, toen ik thuiskwam uit Inzell, gewoon door en ik vind het nu ook fijn dat het seizoen gestopt is. Dat is ook wel hoe het bij mij werkt: gewoon doorgaan.” Zo ging het ook na haar andere overwinningen. “Natuurlijk heb ik stilgestaan bij de medailles die ik gewonnen heb en ik ben er supertrots op, maar ik heb nog meer doelen die ik wil behalen, dus daar ga ik dan mee door. Ik kijk bijvoorbeeld nu al vooruit naar de Olympische Winterspelen in 2026. Ook daar wil ik goud halen! Komend seizoen staat al een beetje in het teken van de Spelen. Daar ben ik dan al mee bezig.”
Het goede gevoel
Maar die Olympische Winterspelen zijn pas in 2026. We gaan eerst terug naar de start van het afgelopen seizoen. Dat begon al met ‘het goede gevoel’, volgens Joy. “Ik had al het idee dat ik stappen had gemaakt in de zomer. Tijdens het fietsen merkte ik dat ik vooruitging. Net als met krachttraining. Ik kon steeds meer aan. Tegelijkertijd weet ik van mezelf dat, als ik de zomer uit kom, ik niet gelijk top ben. Dan moet ik even wennen.” In december stond ze er. “Ik werd Nederlands Kampioen op de 1500 meter en vanaf dat moment ging ik winnen. Dat was zo’n bijzonder gevoel!”
Het gevoel van winnen kent Joy van haar tijd bij de junioren, toen ze favoriet was en wereldrecords schaatste die nog steeds ongeklopt in de boeken staan. “Wel was dat anders”, vertelt Joy. “Bij de senioren gaat het veel harder dan de tijden die ik bij de junioren reed. Ik schaatste goed en heb tijdens mijn tijd bij de junioren altijd veel op mijn techniek getraind, maar om de tijden te rijden die ik nu kan rijden is een plan nodig. Kijken naar: wat kan ik allemaal?; hoe diep kan ik gaan?”
Te voorzichtig
Het juiste plan, daar is een proces aan voorafgegaan. Na haar juniorentijd startte Joy bij Jumbo-Visma. Joy: “Een grote ploeg met veel winnaars. Het was superleuk, maar tegelijkertijd voelde ik: ik kom als talent en ik moet het wel waarmaken. Mijn eerste jaren bij de senioren pakten minder goed uit dan ik hoopte.” Ze zette door. Dat is, zoals ze zelf zegt, de mentaliteit die ze heeft. “Ik zal nooit opgeven. Daar komt bij dat ik trainen hartstikke leuk vind, net als mezelf uitdagen. Wel heb ik het gevoel dat ik er bij Jumbo-Visma niet uit heb kunnen halen wat erin zat. De aanpak is, als ik terugkijk, wat te voorzichtig geweest.
Bij team IKO gaat veel in overleg en kan ik deels meebepalen wat we gaan doen. Dat er veel in overleg gaat en dat ze mij de ruimte geven waarin ik kan zeggen: ‘ik kan meer aan of het mag wat rustiger,’ dat vind ik heel prettig samenwerken.” Op deze manier gaan ze ook volgend seizoen met elkaar door. Joy zegt zelfverzekerd: “Ik weet zeker dat ik nog stappen kan maken: fysiek en technisch. Ik ben van mening dat ik nóg harder kan en ben ervan overtuigd dat er nog meer in zit. Daar ga ik ook alles aan doen. Wel start ik anders in het nieuwe seizoen. Dan ben ik de vrouw die verslagen moet worden. Dat is wel een andere positie.”
Bouwen aan succes
Bij team IKO maakt Joy Beune een natuurlijke groei door. “Het eerst jaar moest ik echt acclimatiseren. Een andere aanpak. Een andere omgeving. Je kijkt met elkaar wat wel en niet werkt. Ondanks het acclimatiseren ging het mijn eerste jaar bij team IKO gelijk al goed. En dit seizoen, mijn tweede seizoen bij team IKO, voelde ik: nu gaan we stappen maken. Binnen twee jaar is dat hard gegaan. Nadat ik Nederlands Kampioen was geworden op de 1500 meter realiseerde ik me hoe mentaal sterk ik eigenlijk ben. Tijdens de trainingen haal ik er elke dag uit wat erin zit. Ik zal nooit de kantjes ervan aflopen.”
Die mentaliteit zat er vroeger al in. Al is ze, zoals ze zichzelf typeert, een ‘laatbloeier’. Joy Beune begon pas op haar negende en op haar vijftiende ging ze vol voor de schaatssport. “Voordat ik ging schaatsen heb ik ook lang aan paardrijden gedaan. Tennis deed ik ook. Totdat mijn ouders me vroegen een keuze te maken, want zeiden ze: ‘We gaan elke dag met jou ergens heen en dat kan niet meer.’ Toen dacht ik: ‘Ik blijf schaatsen! Schaatsen vond ik het leukst. Daar kwam bij dat fietsen, krachttraining, droogtraining en skeeleren ook bij schaatsen hoort, dus ik dacht: ‘Als ik kies voor schaatsen, doe ik alsnog veel sporten’.”
Jeugd in Borne
Joy Beune (28 april 1999), geboren en getogen in Borne in Twente, schaatste tot haar dertiende, veertiende jaar gewoon recreatief. Op haar vijftiende kwam ze bij de baanselectie, als lid van de Bornse Schaats- en Skeelervereniging. Joy: “In die tijd bedacht de KNSB, de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond, de Regionale Talenten Centra. Door deze RTC konden talenten in hun eigen regio op niveau trainen. Ik zat in RTC Oost en vanaf dat moment werd het serieus. Ik ging twee keer per dag trainen en heb heel veel tijd in mijn techniek gestopt.” Bij RTC Oost brak Joy Beune in 2016 definitief door.
Joy Beune woont tegenwoordig in Heerenveen, maar is anno nu ook nog een inspiratie en een voorbeeld voor de jeugd en jongeren in Borne. Dit realiseerde ze zich tijdens de huldiging die begin april voor haar werd georganiseerd in haar geboortedorp. Bescheiden als ze is, staat ze liever niet in de belangstelling en geniet ze graag in stilte van haar overwinningen, maar de wereldkampioene ontkwam niet aan de wens van het gemeentebestuur van Borne om haar te huldigen. Dat gebeurde op haar wens dan wel op bescheiden schaal en ze kijkt er met een warm en trots gevoel op terug. “Het was niet open, dus niet voor het hele dorp, dat voelde voor mij te groot. Het werd georganiseerd door de gemeente en de Bornse Schaats- en Skeelervereniging, de schaatsclub waar ik als meisje begon. Er waren mensen die dicht bij mij staan en er waren leden van de vereniging. Deze kleinschalige huldiging voelde goed.”
Schaatsen tegen je idool
De vereniging in Borne heeft veel jeugdleden. Die hadden voor Joy een videoboodschap ingesproken. “Toen ik die zag realiseerde ik me dat ze tegen me op kijken. Ze zeggen in de video’s dat ze trots op me zijn, dat ik hun voorbeeld ben en waarom ik hun voorbeeld ben. Waarom dat is? Omdat ik wereldkampioen ben, maar ook, omdat ik een mooie techniek heb. Daar kijken ze naar, leren ze van en dit willen ze zelf ook kunnen. Zelf keek ik altijd op tegen Ireen Wüst. Ireen was mijn voorbeeld. Wat ik heel cool vond was dat ik op een gegeven moment tegen haar schaatste. Ik leerde haar kennen en heb niet alleen tegen, maar ook met haar geschaatst. Nu besef ik dat sommige van deze jeugdleden misschien over tien jaar wel tegen mij rijden. Dat idee vind ik heel leuk!”
“Zolang je het leuk vindt, lekker blijven schaatsen”
Wat zou Joy tegen de jeugdleden van de schaatsvereniging in Borne en ook tegen de jeugdige talenten op Thialf willen zeggen, zodat ze het over tien jaar tegen haar op kunnen nemen? “Sommige kinderen, merk ik, zijn heel jong al heel fanatiek. Ik zou willen zeggen: zolang je het leuk vindt, lekker blijven schaatsen!”
We blijven nog even bij de jeugd, want niet alleen in Borne heeft Joy jeugdige fans, ook in Heerenveen is Joy Beune een voorbeeld. Een jeugdige inwoonster van Heerenveen wil weten: ‘Wat vond, of vind, je het moeilijkst?’ Joy: “Trainen vond en vind ik altijd heel erg leuk, maar ik vond wedstrijden altijd heel erg spannend en dat vind ik nog steeds. Ik denk dat het met jaren alleen maar spannender is geworden, dus wedstrijden vind ik het allermoeilijkst. Gelukkig is de spanning gelijk weg als ik van start ga. Maar als je pas ’s avonds een wedstrijd hebt zit je wel de hele dag in de stress.”
De stress wint het gelukkig niet van de liefde voor de sport en de wil om te winnen. Trots dat een winnares als Joy Beune in onze gemeente Heerenveen woont, kijken we ernaar uit om haar volgend seizoen in haar favorietenrol in actie te zien. Zeker nu we weten dat er nóg meer in zit. “Maar eerst vakantie vieren”, besluit Joy. “Daar heb ik ontzettend veel zin in!”
Tekst: Annemarie Overbeek
Foto: Mustafa Gumussu
