Hulp van Corry en Bote Nicolay kent geen grenzen

HEERENVEEN - Kleurrijk! Dat is het huis waar ik op aan kom lopen; het huis waar ik binnenstap; de twee mensen die ik spreek. Kleurrijk zijn ook de mensen die deze twee mensen een warm hart toedragen. Kleurrijke mensen binnen én buiten onze landsgrenzen. Het leven van Corry en Bote Nicolay uit Heerenveen is een aaneenschakeling van kleur, die ze geven aan het leven van mensen die dat nodig hebben. Op dit moment is dat de bevolking van het dorp Kemenuh op Bali. “Doelen dienen zich altijd aan via persoonlijke contacten”, zegt Corry Nicolay.

Dat doel kan in Nederland zelf zijn. Corry noemt een aantal waardevolle projecten die ze hier heeft opgezet, of waar ze onderdeel van uitmaakt of uitmaakte. Van het geven van taalles tot het, samen met kleurrijke Friese inwoners, oprichten van het Platform Levensbeschouwing Kleurrijk Fryslân. De betrokkenheid van Bote en Corry Nicolay kent letterlijk én figuurlijk geen grenzen. Over hun rol van betekenis voor voor het huidige project op Bali zegt Corry: “Ik vind het geweldig dat we een paar hele goede druppels kunnen laten vallen, waarmee we mensen weer wat hoop voor de toekomst geven.”

Hulpvraag vanuit Kemenuh

Begin jaren negentig, in haar tijd als oecumenisch opbouwwerker in Groningen, ontmoette Corry Nicolay Gertrud Wülfken en ze werden vriendinnen. Vol warmte zegt Corry: “We zijn wijs en blij met elkaar.” Vanuit dit persoonlijke contact werden Corry en Bote gegrepen door het verhaal van Gertrud over het dorp Kemenuh op het eiland Bali. 

Corry legt uit: “Gertrud overwintert om gezondheidsredenen al vele jaren op Bali. Ze verblijft dan in het eenvoudige resort van Ni Wayan Sekarini en I Wayan Budastra. Tijdens de Covid-pandemie vertelde Gertrud me: ‘Het is hier een drama. Covid hakt erin voor de lokale bevolking. 98% van de bevolking leeft van de toeristenindustrie. Geen toeristen, geen inkomsten, geen geld voor de noodzakelijke eerste levensbehoeften en een sociaal vangnet is er niet. De armoede wordt groter en groter. Zo groot dat moeders ondervoed raken, hun baby’s niet meer kunnen voeden en sterven van de honger. Ik zie het elke dag erger worden’.”

Het zijn wanhopige woorden en Gertrud vraagt steun van mensen in Nederland. Maar steun op een juiste manier steun kan alleen worden gegeven als er een stichting komt. En laten Corry en Bote Nicolay dáár nu net veel ervaring mee hebben. Zo was het echtpaar achttien jaar lang betrokken bij een stichting voor hulp aan arme studenten en schoolkinderen in Nepal. 

Eervol werk, verantwoordelijk voor anderen

Bote: “We hielpen Gertrud met het oprichten van een stichting en werden zelf twee van de vijf bestuursleden.” Vanaf dat moment kon er geld worden ingezameld en kon Gertrud de mensen in Kemenuh écht helpen. De stichting kreeg de passende naam Dharma Bakti. ‘Dharma’ staat voor ‘eervol werk’ en ‘Bakti’ voor ‘verantwoordelijk voor anderen’. De zonen van Ni Wayan Sekarini en I Wayan Budastra ontwierpen het logo. De familie Wayan en hun resort spelen, al sinds de oprichting, een grote rol in de hulp die de stichting de gemeenschap biedt. 

Door royale giften van kerken en particulieren konden al snel de eerste voedselpakketten worden uitgedeeld en kon de waterpomp weer draaien. Corry: “Voor moeders die door honger geen borstvoeding meer hadden kochten we melkpoeder.” Bote: “Deze hulp, die we door de eerste giften konden bieden, resulteerde erin dat er minder mensen stierven door honger. De producten voor de pakketten worden allemaal lokaal ingekocht. Vervolgens wordt alles ingepakt door en bij het resort van de familie Wayan en brengen ze de pakketten rond. Wayan heeft veel contact met het dorpshoofd. Die gaat ook mee met het uitrijden van de voedselpakketten.”

Voedzame maaltijden

De bevolking van Kemenuh, dat iets meer dan 9.000 inwoners telt, krabbelt inmiddels weer langzaam op. Baby’s die toen bijna stierven van de honger, bereiken nu de peuterleeftijd. Corry: “In Kemenuh is een peuterschooltje. We merken dat de kleintjes zwaar ondervoed zijn, omdat ze door honger een slechte start hebben gehad. Daarom zorgt Gertrud nu, samen met familie Wayan, voor één voedzame warme maaltijd per week. Ze maken het zelf klaar en brengen het naar het peuterschooltje. Omdat veel kleintjes ziek werden door vervuild water heeft Dharma Bakti voor een watercontainer gezorgd.” Allemaal druppels van onschatbare waarde, vinden Bote en Corry. 

Tegenwerking

Bote legt uit waarom hulp blijvend nodig is. “Zelfredzaamheid is het grootste doel. We zien dat mensen weer eenvoudige baantjes krijgen. Iedereen doet zijn best om geld te verdienen, alleen worden werkvergunningen ingetrokken of ze worden maar met mondjesmaat afgegeven door de overheid. Daardoor blijven de inkomsten minimaal. En heb je geen arbeidscontract, dan ben je niet verzekerd.” De stichting blijft daarom hulp bieden, zodat de gemeenschap in alle lagen kansen en hoop voor de toekomst krijgt.

Onderwijs

Onderwijs is daar een voorbeeld van. Corry: “We hebben voor de kleintjes bijgedragen aan de aanschaf van goed en stevig ontwikkelings- en lesmateriaal.” Worden de kinderen ouder, dan hebben ze een andere leerbehoefte. Corry: “Thuis hebben de kinderen geen laptop of Internet. Bij het resort kunnen ze, op de laptop van Gertrud en de familie Wayan, hun lessen volgen en opdrachten uitwerken. De wifi waar ze gebruik van maken betaalt de stichting.” Hele families sparen om de kinderen, door onderwijs, een toekomstperspectief te geven. De stichting helpt daarbij.

Corry vertelt over de manier waarop ze de scholieren verder helpen. “Ouders kunnen, hoe ze ook hun best doen, het geld dat nodig is om hun kinderen door te laten leren vaak niet opbrengen. Van projecten in Nepal hebben we ervaring met scholierensponsoring. Dit hebben we ook voor dit project opgezet. Vier meisjes en drie jongens worden nu al op die manier gesponsord. Er staan nog een paar, vooral meisjes, op de wachtlijst.” Bote coördineert deze sponsoring.

Hoop op ‘babynieuws’

Corry: “Voor de toekomst hoop ik dat er op den duur weer een baby geboren gaat worden. Daarvoor hebben ouders het vertrouwen nodig dat er voldoende eten is om hun kind te kunnen voeden. Ook hoop ik dat we sponsoren vinden voor de scholieren, zodat ze door kunnen leren.” 

“Dit draagt ook direct bij aan de opbouw”, vult Bote aan. “Het grootste belang voor de scholieren is dat het dorp weer op poten komt. ‘Want’, zeggen ze, ‘ons dorp was goed en moet weer goed worden.’ Dat hebben ze heel hoog in het vaandel. De verantwoordelijkheid die ze voelen. ‘Wij krijgen kansen, dan moeten ze in het dorp ook kansen krijgen’.’”

Corry en Bote Nicolay onderhouden nauw contact met Bali en zien wat de, zoals Corry het zo mooi omschrijft, ‘druppels’ doen. Dit is ook te zien op de kleurrijke en zorgvuldig bijgehouden website van de stichting Dharma Bakti. “Je blijft doorlezen over hoe ‘onze’ giften dromen verwezenlijken. Elke druppel, groot of klein, is er één.” 

Tekst Annemarie Overbeek // Foto’s Stichting Dharma Bakti